Home. Work. Stories. Films. Art. Heaven. Contact.

Hoofdstuk 12 Sai Baba

's Ochtends sta ik al om zes uur op het vliegveld. Eindelijk naar huis. Het is nog niet mogelijk om in te checken, want er is drie uur vertraging. Met een ontbijtbon van Air India taai ik af naar het luchthavenrestaurant. Ik schuif aan bij een tafeltje met drie Nederlanders, die een tijd in de Ashram te Bangalore hebben gewoond. De geestelijke leider van de drie komt uit Heemstede en heet Steve. Hij begint te vertellen over de Goeroe met de grote bos zwarte krulletjes. En zo komt Sai Baba in mijn leven.

Sai Baba is de manifestatie van god, zegt Steve, hij is na lang aandringen van de grote geesten op aarde gekomen om de mensheid voor te gaan op het pad naar religieus bewustzijn. Hij wil geen eigen godsdienst stichten, maar vraagt mensen om een toegewijde moslim of Christen te worden. Dat klinkt redelijk, zeg ik en kauw de veel te witte tosti weg. Hij wil best dat je naar hem toe komt, vervolgt Steve, want, zoals hij zegt, moet je om de berg te zien er ook naar toe komen. Je kan niet naar een steen kijken en je voorstellen dat de berg een miljoen maal groter is. Maar hij wil geen sekte. Op een gegeven moment moeten de volgelingen vertrekken. Doet hij ook aan wonderen of genezingen, informeer ik nieuwsgierig met in mijn achterhoofd de wond op mijn voorhoofd en de enorme koortslip die zich in Kovalam heeft ontwikkeld. Nou en of, zegt Steve enthousiast en vervolgt, alsof hij mijn lippen kan lezen, als je oprecht geïnteresseerd bent kan ik je wat vibhutti geven. Dat is heilige as die door Baba is gezegend en een genezende werking heeft. Ja, prima, zeg ik aarzelend, maar het gaat ook vanzelf over hoor. Natuurlijk, maar zo gaat het sneller en bovendien kan je het voor allerlei doeleinden gebruiken. Hij drukt me een papieren zakje in mijn hand. Maar je moet me één ding beloven en dat is dat je het niet weggooit, zegt hij bezorgd. En wat voor wonderen doet Sai Baba dan, behalve as uitdelen, vraag ik achterdochtig. Oh, Steve gaat er nu echt voor zitten, hij materialiseert voorwerpen uit het niets. Sieraden, medailles, alles. Alsof het niets is, zeg ik.

En dan volgt een lang verhaal over de wonderen van Sai Baba. Hij verschijnt op meerdere plaatsen tegelijkertijd, heeft dodelijke ziekten van andere mensen overgenomen en kan voorspellen wat je denkt. Ik krijg ook nog een boek over Sai Baba en ik beloof Steve te schrijven, zodra we in Nederland zijn. Het lijkt wel of deze reis nooit ophoudt.

Even later blijkt dat ook zo te zijn. Om negen uur is de vlucht volgeboekt met passagiers die bij eerdere vluchten zijn gestrand. De pelgrims hebben iets eerder ingecheckt en kunnen nog wel mee. Ik verlies ze in de chaos en sluit me aan bij een groepje heel boze Nederlandse passagiers. Als die uiteindelijk hun woede koelen op de luchthavenautoriteiten en zich als verwende kinderen gaan gedragen, stap ik in de gereedstaande bus. Ik zit de rest van de dag in een vijfsterren hotel in Bombay aan het zwembad en het buffet. Bijna een etmaal later dan gepland en na wederom chaotische taferelen op het vliegveld kan ik eindelijk via Frankfurt naar Amsterdam.







Naar Naschrift